Drodzy Rodzice!
Szkoła i rodzina to dwa środowiska, które w decydujący sposób oddziałują na dzieci. Skuteczność tego oddziaływania zależy od naszej wzajemnej współpracy, zaufania i kompetencji. Wychodząc naprzeciw tym potrzebom zachęcamy Państwa do odwiedzania Kącika dla Rodziców redagowanego przez zespół nauczycieli świetlicy.
W zakresie naszego wsparcia znajdą się porady wychowawcze uznanych ekspertów, artykuły tematyczne, literatura.
Pragniemy dowieść Wam, że to w Was-Rodzicach tkwi wielki potencjał. Mamy także nadzieję, że nasza wspólna komunikacja opłaci się w dążeniu do naszego wspólnego celu, jakim jest najwszechstronniejszy rozwój Waszych pociech.
zespół nauczycieli świetlicy
Czy Twoje dziecko doświadcza FOMO ?
Wszechobecny Internet dokonał ekspansji na wszystkie obszary aktywności człowieka. Dzięki niemu pracujemy, uczymy się, robimy zakupy, rozmawiamy z przyjaciółmi, itd. Nowoczesne technologie to wielkie dobrodziejstwo naszych czasów. Jednak, żeby technologie cyfrowe rzeczywiście nam służyły, a nie szkodziły, trzeba z nich korzystać w umiejętny sposób. W przeciwnym razie długie godziny spędzane przed ekranami mogą spowodować uzależnienie od świata wirtualnego. Uzależnienie to przybiera postać lęku przed tym, że coś nas omija, a ten skutkuje obawą przed odłączeniem, odcięciem od bieżącej wiedzy dostarczanej przez sieć. Stan ten paraliżuje i uniemożliwia normalne funkcjonowanie; stąd potrzeba nieprzerwanej kontroli ekranu, odświeżania facebook’a, instagrama i innych portali, a także publikacji informacji o sobie niemal całą dobę. Zachowanie takie określa się syndromem FOMO (ang. Fear of Missing Out)
Największy problem pojawia się wówczas, kiedy możliwość dostępu do telefonu jest z różnych przyczyn ograniczona. Osoby z FOMO odczuwają niepokój, obniżenie nastroju, zaburzenia koncentracji, w skrajnych przypadkach nudności, zawroty głowy, bóle brzucha, zaburzenia snu, ataki paniki, stany depresyjne.
Nie jest możliwa walka z towarzystwem telefonów w naszym życiu. Możliwe jest natomiast wypracowanie z dzieckiem racjonalnego dawkowania tego rodzaju stymulacji. Jak zatem zapewnić dziecku maksymalną ochronę z zachowaniem zdrowego balansu między światem realnym a wirtualnym?
- Bądź dobrym przykładem. Rodzic, który nie respektuje tego, czego wymaga nie może oczekiwać , że dziecko będzie postępowało właściwie.
- Zadbaj o ilość i jakość czasu spędzanego z dzieckiem. Autentyczna relacja rodzic-dziecko opiera się na tu i teraz.
- Wyproś urządzenia ekranowe na czas spożywania posiłków, spotkań rodzinnych oraz przed zaśnięciem. Zdrowe rytuały oraz dobre obyczaje z pewnością zaprocentują w przyszłości.
Zatroskanym Rodzicom podajemy w imieniu specjalistów badających wpływ mediów na dziecięcy mózg zalecenia czasowe do korzystania z urządzeń zależnie od wieku dziecka:
- dzieci do 2 r.ż. w ogóle nie powinny korzystać z ekranów
- dzieci 2-5 r.ż.mogą spędzić przed ekranem 1 godz.dziennie
- dzieci w wieku 6-12 lat mogą przebywać przed ekranami 2 godz.dziennie
- nastolatkowie pow.12 r.ż. z zachowaniem umiaru mogą korzystać powyżej 2 godz.dziennie.
Pozycja obowiązkowa dla chętnych zgłębić problematykę dotyczącą zjawiska FOMO:
Nicholas Kardaras „Dzieci ekranu. Jak uzależnienie od ekranu przejmuje kontrolę nad naszymi dziećmi i jak wyrwać je z transu”.
Zespół nauczycieli świetlicy
Od początku swojego życia funkcjonujemy wśród słów. To one nas stwarzają i kształtują, kiedy jesteśmy dziećmi – istotami bezbronnymi wobec przekazu ze strony rodziców, dziadków, nauczycieli. Słowa tworzą wzorce myślenia i działania, z którymi każdy z nas idzie przez życie. Słowa są jak zaklęcia – mają moc tak niszczącą, jak uzdrawiającą. I tylko od nas zależy, do których się odwołamy. Podpowiadamy, co warto mówić, a czego unikać w stosunku do naszych latorośli.
|
L |
J |
|
Nie przeszkadzaj! |
Kocham cię. |
|
Idź się pobawić! |
Czemu jesteś smutny? |
|
Bądź cicho! |
Czemu jesteś zdenerwowany? |
|
To twoja wina! |
Ufam ci. |
|
Pospiesz się! |
Mogę ci jakoś pomóc? |
|
Nie ma powodu do płaczu. |
Co cię martwi? |
|
Nie histeryzuj! |
Chcę cię wysłuchać. |
|
Wpędzasz mnie do grobu. |
Zależy mi na tobie. |
|
Nie zawracaj mi głowy! |
Lubię, kiedy jesteśmy razem. |
|
Co wolno wojewodzie, to nie tobie... |
Rozumiem cię. |
Na szczęście mamy wybór i zawsze możemy stanąć po jasnej stronie mocy. Bądźmy więc uważni w kontakcie z dziećmi. Bądźmy uważni na słowa, które kierujemy do dzieci i możliwy przekaz, jaki ze sobą niosą.
W sukurs świadomym i refleksyjnym rodzicom przychodzi następująca literatura:
„Uwięzieni w słowach”, Agnieszka Kozak, Jacek Wasilewski
„Pestki”, Anna Ciarkowska
Zespół nauczycieli świetlicy
Dzieci chcą i potrzebują rozumieć reguły rządzące ich światem. Chcą wiedzieć, czego się od nich oczekuje, jak daleko mogą się posunąć oraz, co się stanie, kiedy posuną się za daleko. Słowem-potrzebują one jasnych komunikatów na temat naszych oczekiwań. To od nas zależy, czy dostarczymy im niezbędnych informacji.
Oto 10 użytecznych porad dla rodziców w wychowaniu dzieci (wg Anette Kast-Zahn, „Każde dziecko może nauczyć się reguł”):
- Ustal zasady i wyznacz jasne granice obowiązujące w Waszej rodzinie. Sformułuj zasady dotyczące spania, jedzenia, sprzątania, oglądania TV i innych rozrywek. Przy ich ustalaniu pamiętaj o potrzebach dziecka, ale również o swoich.
- Zwracaj uwagę na pozytywne zachowania dziecka. Jeśli krytykujesz, zrób to wobec jego zachowania, a nie dziecka jako osoby. Mów mu o tym, co w nim wspaniałe, jakie cechy w nim lubisz.
- Każde dziecko, jak każdy człowiek ma swoje mocne i słabe strony. Zadaniem rodziców jest odkrywanie tego, co w nim najlepsze, chwalenie go za małe i duże osiągnięcia przy jednoczesnej akceptacji jego ograniczeń. O ile Twoje wymagania nie będą wykraczały poza możliwości dziecka, wówczas ono nie będzie odczuwało potrzeby buntu, a nabierze wiary w siebie.
- Zadbaj o to, żeby dziecko nie odnosiło korzyści za niepożądane zachowanie. Reaguj konsekwentnie zwracając mu uwagę.
- Nie pomożesz dziecku zrozumieć ograniczeń, z jakimi spotka się w życiu, jeśli będziesz spełniał każdy jego kaprys. Podkreślaj, jak istotne jest j uwzględnianie dobra i interesów innych ludzi.
- Skuteczniejsze jest pozytywne wzmacnianie pożądanych zachowań, niż karanie, czy zapowiedź kar. Jednak w sytuacji, gdy narusza ono regułę, powinno ponieść konsekwencje. Nie wycofuj się z raz zapowiedzianych następstw. Wprowadź inne, jeśli dotychczasowe nie przyniosły rezultatów.
- Rozmawiaj z dzieckiem w sposób opanowany. Dawaj mu jasne odpowiedzi, kontroluj swój głos i mowę ciała.
- Pokaż dziecku, że jesteś po jego stronie. Kiedy poniesie konsekwencje swojego zachowania, niech wszystko zostanie zapomniane i wybaczone.
- Patrz dziecku w oczy, kiedy chcesz nadać znaczenie swoim słowom. Przekaz na pewno lepiej zadziała, jeśli jest optymistyczny i przyjazny.
- Nie ukrywaj swoich uczuć. Pomocnym narzędziem w wyrażaniu tego, co czujesz może być magiczny zwrot zaczynający się „Przykro mi, że...” Uczysz w ten sposób współodczuwania i zrozumienia dla drugiego człowieka.
C D N...
zespół nauczycieli świetlicy